یادداشت؛ 10 نکته در مورد سادیو مانه

سفر قابل توجه مانه از فقر و رسیدن به اوج فوتبال جهان

1. داستان او یک داستان واقعی است

مانه در 10 آوریل 1992 در روستای Sedhiou در بامبالی، سنگال به دنیا آمد. طبق گزارش بانک جهانی، 70 درصد خانواده‌های این منطقه در فقر زندگی می‌کنند، اما مانه فوتبال را راه نجات می‌دانست. او در مصاحبه ای با گاردین در سال 2020 گفت: "سخت بود زیرا کسی را پشت سرم نداشتم که مرا برای رسیدن به رویایم تحت فشار بگذارد. اما من هرگز از رویاپردازی دست نکشیدم"

در سنین پایین تراژدی خانوادگی نیز رخ داد. مانه تنها هفت سال داشت که پدرش  به دلیل بیماری درگذشت. فقدان پدر تاثیر قابل توجهی گذاشت. او می گوید: "وقتی جوان بودم، پدرم همیشه می گفت که چقدر به من افتخار می کند. او مردی با قلب بزرگ بود. وقتی از دنیا رفت، تاثیر زیادی روی من و بقیه اعضای خانواده ام گذاشت. با خودم گفتم: حالا باید تمام تلاشم را برای کمک به مادرم انجام دهم. هنگامی که خیلی جوان هستید کنار آمدن با آن مسائل سخت است"

2- مردی با قلبی بزرگ

پدر مانه به خاطر نبود بیمارستان در روستا، و فقدان مراقبت های پزشکی لازم برای جانش را از دست داد. در سال 2021، مانه با بریدن روبان اولین بیمارستان در بامبالی، دو سال پس از کمک به ساخت مدرسه جدید در زادگاهش، این مشکل را برطرف کرد. هر دو پروژه بیش از 1 میلیون دلار هزینه داشتند. در حالی که مانه برای کمک به مبارزه با ویروس کرونا در کشور خود و ساخت مسجد در بامبالی نیز کمک مالی کرد. او همچنین 300 پیراهن لیورپول را هنگامی که این تیم به فینال لیگ قهرمانان اروپا 2018 رسید، به دهکده خود فرستاد و 50 هوادار سنگالی را برای نیمه نهایی جام ملت‌های آفریقا CAF در سال 2022 به کامرون برد.

مانه فعالیت های بشردوستانه خود را در سال 2019 با این جمله خلاصه کرد: "چرا من 10 فراری، 20 ساعت الماس یا دو هواپیما می خواهم؟ من مدارس، یک استادیوم ساختم، ما برای افرادی که در فقر شدید هستند لباس، کفش، غذا تهیه می کنیم. من ماهیانه 70 یورو به همه مردم یک منطقه بسیار فقیر سنگال می دهم که به اقتصاد خانواده آنها کمک می کند. من نیازی به نمایش اتومبیل های لوکس، خانه های لوکس، سفرها و حتی هواپیماها ندارم. ترجیح می دهم مردم من کمی از آن را دریافت کنند. آنچه زندگی به من داده است."

3. برای ادامه کارش مجبور به فرار شد

مانه شاید مطمئن بود که رویای او برای تبدیل شدن به یک فوتبالیست حرفه ای روزی محقق خواهد شد. اما خانواده او چندان مطمئن نبودند. ممنوعیت زودهنگام او از بازی کردن منجر به فرارش از خانه خانواده شد. اما توافق با مادرش به این معنی بود که او می تواند به بازی ادامه دهد و بر تحصیلات آکادمیک و مذهبی خود نیز تمرکز کند. هیچ مانعی برای مانه جوان وجود نداشت و او بار دیگر در 15 سالگی با دوست دوران کودکی لوک جیبوون فرار کرد. مانه به پایتخت سنگال داکار رفت. جایی که زندگی او به زودی شروع به تغییر می کند. در همان مصاحبه گاردین، او  چنین می گوید: "کار شجاعانه‌ای بود که خانواده ام را در روستا رها کردم و به داکار رفتم. اما می دانستم که می توانم موفق باشم. پس از آن خانواده من شروع به جدی تر گرفتن آن کردند و متوجه شدند که من نمی‌خواهم کار دیگری انجام بدهم. آنها می دانستند که چاره ای ندارند، بنابراین به من کمک کردند."

4. یافتن پدر فوتبالی

در داکار، مانه راه خود را پیدا کرد. او در مدی توره، مربی آکادمی، نقش پدری را پیدا کرد. مانه، توره را "شبیه به پدر" توصیف می کند و این رابطه بسیار متقابل است. توره نیز در مورد مانه می گوید: "البته که من به سادیو بسیار افتخار می کنم. اما او بازیکن من نیست.  او پسر من است" 

توره در سال 2015 گفت: "من او را از کودکی می شناختم، بنابراین دیدن عملکرد او به این خوبی فوق العاده است. امروز ما در مورد مسی و نیمار صحبت می کنیم، اما صادقانه بگویم که فکر نمی کنم این بازیکنان به خوبی سادیو مانه باشند."

به لطف همکاری توره با متز، مانه در سال 2011 به فرانسه می رود. در ژانویه سال بعد، او اولین بازی حرفه ای خود را مقابل باستیا در لیگ 2 انجام داد و اولین گل خود را نیز به ثمر رساند. در شکست 5-2 مقابل گینگام. متز در نهایت در آن فصل سقوط کرد و مهاجم آینده دار آنها به راهی اتریش شد.

5. چهره های آشنا در مونیخ منتظر مانه بودند

در سالزبورگ، مانه با تعدادی از ستاره های فعلی بوندسلیگا هم بازی شد. از جمله آنها مارتین هینترگر از اینتراخت فرانکفورت، پیتر گولاچی، کوین کمپل و کنراد لایمر و همچنین مارسل سابیتزر، که هم تیمی جدید او در بایرن است. رالف رانگنیک، رئیس سابق  اشتوتگارت، هوفنهایم و لایپزیگ در آن زمان بر در تیم ردبول نقش مهمی داشت. روگر اشمیت، سرمربی سابق بایرلورکوزن و آدی هوتر، دو مربی او نیز بودند. بازیکنان تازه بایرن همچنین آخرین حضور خود در مونیخ را به خاطر پیروزی  سال 2019 به یاد خواهد آورد. مانه دو گل زد و لیورپول را به مرحله بعد رساند.

6. او می توانست به بروسیا دورتموند بپیوندد

مانه می‌توانست خیلی زودتر از او در آلمان به پایان برسد. در سال 2014، یورگن کلوپ، سرمربی وقت دورتموند، این شانس را داشت که ملی پوش سنگالی را از سالزبورگ به خدمت بگیرد، اما جلسه اولیه پایان عجیبی داشت و مانه به جای آن به ساوتهمپتون رفت. مانه بعد‌ها به شوخی گفت: "[کلوپ] گفت که من شبیه یک خواننده رپ هستم! اما فکر می‌کنم تمام تلاشم را کردم، پس چه می‌توانم بگویم؟ این بخشی از زندگی است. شما هرگز نمی‌دانید که چگونه با مردم کنار می‌آیید. اما فکر می‌کنم او مطمئناً اشتباه کرده بود. اگرچه این برای من نیز یک تجربه بود. می دانستم که باید بیشتر به خودم را نشان دهم تا زمانی که دوباره همدیگر را ملاقات کنیم."

7. کلوپ مرد خود را در سال 2016 به دست آورد

مانه همیشه به سمت اهداف بزرگتر و بهتر حرکت می کرد. پس از دو سال در ساوتهمپتون(25 گل و 14 پاس گل در 75 بازی)، مانه در 2016 راهی لیورپول  شد و کلوپ بالاخره مرد خود را پیدا کرد. مانه در کنار روبرتو فیرمینو، بازیکن سابق هوفنهایم و محمد صلاح یکی از سه بازیکن معروف را تشکیل داد. مانه شش جام با لباس آنفیلد به دست آورد. از جمله لیگ قهرمانان در سال 2019 و لیگ برتر در دوره بعدی. او در سال 2017 به عنوان بهترین بازیکن و بهترین بازیکن هواداران انتخاب شد.  مانه در توپ طلای 2019 چهارم شد و در رده بندی بهترین بازیکنان مردان فیفا در سال های 2019 و 2020 در رده پنجم و چهارم قرار گرفت.

8. بازیکن برتر فوتبال آفریقا؟

قهرمانی های مانه به فوتبال داخلی محدود نشده است و او به عنوان یکی از بزرگترین محصولات ورزشی آفریقا محسوب می شود. 32 گل او برای سنگال او را به رکورد گلزن ترین بازیکن کشورش تبدیل کرده است.  90 بازی ملی نیز او را در رتبه سوم لیست برای بیشترین بازی برای شیرهای ترنگا قرار می دهد. موقعیت افسانه ای او با عملکرد مرد تورنمنت جام ملت های آفریقا در راه رسیدن به فینال در سال 2019 افزایش یافت و در سال 2022 با زدن پنالتی قهرمانی سنگال را برای اولین بار در افریقا به دست آورد. این یک رویا برای مانه بود. او پس از قهرمانی گفت: "این بهترین روز زندگی من و بهترین جام زندگی من است. من قهرمان لیگ قهرمانان اروپا و چند جام دیگر شدم اما این جام ویژه ای برای من است. این برای من مهم تر است".

9. دهمین آفریقایی در بایرن

با پیوستن نصیر مزروعی، ملی پوش مراکشی، مانه لیست بازیکنان آفریقایی بایرن را دو رقمی کرد. بونا سار هم تیمی مانه در تیم ملی  سنگال دیگر افریقایی بایرن مونیخ می باشد. هشت بازیکن دیگر تیم آفریقایی بایرن عبارتند از: ساموئل کوفور، کواسی وریت (غنا)، اریک ماکسیم چوپو موتینگ، فرانک اوینا، لوئیس نگوات ماهوپ (کامرون)، مدی بناتیا (مراکش) و پابلو تیام (گینه)

10. موفقیت های بیشتر در بایرن؟

مانه که به همراه تیم باشگاهی و تیم ملی جامی را توانسته به دست آورد. به بایرن ملحق شد. و با توجه به اینکه تیم جدید جدید او 10 قهرمانی متوالی بوندسلیگا را دارد شانس بالایی برای به دست آوردن جامی دیگر را خواهد داشت. مردی که سریع‌ترین هت‌تریک در تاریخ لیگ برتر را دارد بسیار مشتاق است تا موفقیت‌های بیشتری در بایرن به دست آورد.